Wauw momentjes en hartverzakkingen

Het is nu 20.00uur in Cairns en na een dag vol eerste indrukken heb ik nu heerlijk een momentje voor mezelf. Opa en oma liggen in coma. Het is stil. Of nouja eigenlijk niet. Ik zit hier in het pikkedonker (vanaf 19u savonds zie je geen flikker meer in dit deel vd wereld) te genieten van het alleenzijn met allerlei 'vreemde' geluiden om me heen. De bladeren van palmbomen die ritselen van het briesje. De krekels en exotische vogels die zingen. Hondengeblaf in de verte. En is dat een aap die ik hoor of is dat toch ook een of andere tropenvogel?
Dat gevoel dat ik nu heb komt overeen met mijn gevoel van vanochtend, toen ik na de vlucht van 7 uur vanaf Hongkong naar Cairns het vliegveld uitliep en voor het eerst Australië inademde om 5 uur smorgens. De geluiden, de geuren en vooral het uitzicht is gewoonweg WAUW.
Ik heb vandaag op klaarlichte dag vleerhonden van boom naar boom zien 'springen' in het centrum van Cairns. Genoemd centrum en de boulevard van Cairns inclusief Esplanade bezocht (in een lekkere 30 graden Celsius). Ik zag een witte papagaai vliegen. Ik heb vrienden gemaakt met de Australian Cattle Dog die bij ons bed&breakfast hoort. Ik heb gezwommen in ons (basically privé-)zwembad. Ik heb genoten van het geweldige uitzicht...
En ik heb flink wat hartverzakkingen gehad als bijrijder van een auto in de omgekeerde wereld. Voor opa is het ook niet makkelijk rijden en als de controle freak die ik ben zou ik sowieso duuzend maal liever zélf in spiegelbeeld autorijden. Maar ik ben nu eenmaal nog net geen 25 dus ipv zelf die huurauto te besturen hoop ik maar heel hard dat de schrikmomentjes de komende 2,5 week d.m.v. gewenning af zullen nemen.
Vanavond in ieder geval nog niet, want zojuist, inmiddels binnen (het is flink afgekloeld nu buiten), zie ik een van mijn 2 (of zijn het er inmiddels 3, 4, of 5?) nieuwe huisdiertjes langs mn bed wegschieten... Geckos, please ga niet over me heen zitten te lopen te kruipen terwijl ik slaap! #hartverzakkingen